Choć cyberprzemoc nie jest czynem zabronionym, zapisanym w jakimkolwiek polskim przepisie karnym, to działania noszące znamiona cyberprzemocy możemy zgłaszać jako naruszające przepisy kodeksu karnego, kodeksu wykroczeń i kodeksu cywilnego. Dostępne są dwie drogi ochrony prawnej: karna i cywilna. Jest to istotne rozróżnienie ze względu na fakt, iż mnogość możliwości działań przemocowych przy użyciu nowych technologii powoduje, że przestępstwa zawarte w kodeksie karnym nie obejmują ich swoim zakresem. W związku z tym, w niektórych przypadkach, niemożliwe jest skierowanie sprawy do postępowania karnego (zgłoszenia jako przestępstwa). W takich sytuacjach należy posłużyć się drogą cywilną, czyli drogą roszczeń odszkodowawczych.

 Naruszenie dóbr osobistych, naruszenie wizerunku (art. 23 i art. 24 KC);

 Naruszenie czci: zniesławienie, znieważenie (art. 212, art. 216 KK);

 Włamania (art. 267, art. 268 i 268a KK);

 Uszkodzenie danych informatycznych (269 KK), zakłócanie systemu komputerowego

(269a KK);

 Groźby (art. 190), zmuszenie do określonego działania (art. 191 KK);

 Zniewaga (art. 216 KK);

 Wulgaryzmy (art. 141 KW);

 Nękanie (art. 107 KW);

 Propagowanie faszystowskiego lub innego totalitarnego ustroju. Nawoływanie do nienawiści (art. 256 KK);

 Publiczne naruszenie praw i wolności obywatelskich (art. 257 KK);

 Rozpowszechnianie pornografii (art. 200 i art. 202 KK);

 Naruszenie intymności seksualnej, utrwalenie wizerunku nagiej osoby bez jej zgody (art.191a KK).

Poza nielegalnymi treściami określonymi przez prawo, można wyodrębnić jeszcze treści szkodliwe. Są to te materiały, które wywołują u odbiorcy przykre odczucia lub promują niebezpieczne dla zdrowia i życia zachowania, np.:

 treści prezentujące przemoc, zachowania agresywne, obrażenia fizyczne, deformacje ciała,

 treści nawiązujące do samookaleczeń, samobójstw i innych autodestruktywnych zachowań, promujące niezdrowy i niewłaściwy tryb życia, np. strony zachęcające do brania narkotyków tudzież innych substancji psychoaktywnych,

 treści, które zachęcają do prostytucji, hazardu,

 treści zawierające elementy psychomanipulacji, których celem jest wyłudzenie korzyści materialnych lub zmuszenie do niewłaściwych, często ryzykownych, zachowań.

 

Treści szkodliwe nie powinny być dostępne dla dzieci.

Jeżeli ktoś krzywdzi Twoje dziecko w sieci…

 Można to zgłosić na Policję. Zgłaszając stalking, grooming i inne formy cyberprzemocy należy zachować wszystkie dowody: zapisy rozmów, połączeń, wiadomości, zrzutów ekranu (przestępstwa z art. 190a, 191a KK, 212 KK i 216 KK ścigane są z oskarżenia prywatnego).

 Obraźliwe komentarze, wulgaryzmy, drastyczne treści można zgłaszać do administratorów strony lub moderatorów forów dyskusyjnych.

 Wyłudzenia i oszustwa internetowe, np. wyłudzenia SMS Premium, można zgłaszać do Federacji Konsumentów (http://www.federacja-konsumentow.org.pl lub za pomocą bezpłatnej Infolinii Konsumenckiej: 800 007 707 . warto poinformować o niepokojących treściach i zdarzeniach administratora forum, czatu czy strony (także, jeżeli jest się świadkiem cyberprzemocy).

Należy pamiętać, że…

W przypadku cyberprzemocy stosowanej wobec dzieci, czyli osób poniżej 18 roku życia, wszystkie działania prawne realizują rodzice lub opiekunowie prawni. Nie jest możliwe dochodzenie odpowiedzialności prawnej dziecka pokrzywdzonego cyberprzemocą bez współpracy z rodzicami. Niezależnie od formy cyberprzemocy, jeżeli podejrzewamy, że jej sprawcą jest osoba poniżej 17 roku życia, działania w sprawie realizuje sąd rodzinny i sąd dla nieletnich, właściwy ze względu na miejsce pobytu ewentualnego sprawcy cyberprzemocy. Tam należy złożyć informację o doświadczanej przez dziecko cyberprzemocy. Jeżeli zgłosimy przestępstwo, a policja i prokuratura rozpoczną postępowanie, dziecko jako pokrzywdzony jest jednocześnie świadkiem przestępstwa i w związku z tym będzie przesłuchiwane. W polskim prawie istnieje obowiązek zawiadomienia o przestępstwie. Każdy, dowiedziawszy się o popełnieniu przestępstwa ściganego z urzędu, ma społeczny obowiązek zawiadomić o tym prokuratora lub policję. Instytucje państwowe i samorządowe,  w związku ze swoją działalnością dowiedziały się o popełnieniu przestępstwa ściganego z urzędu, są obowiązane niezwłocznie zawiadomić o tym prokuratora lub policję (art. 304 § 1 i 2 k.p.k.).

Problem cyberprzemocy coraz częściej jest przedmiotem programów profilaktycznych i kampanii informacyjnych.

Pomoc można uzyskać poprzez kontakt z konsultantem za pośrednictwem:

 www.dyzurnet.pl;

 www.saferintrnet.pl;

 www.sieciaki.pl, dla młodszych dzieci;

 www.dzieckowsieci.pl;

 www.116111.pl;

 www.800100100.pl;

 ogólnopolski telefon zaufania dla dzieci i młodzieży 116111” (przez 7 dni w tygodniu,  w godz. 12 - 22, połączenie bezpłatne) oraz

 formularz kontaktowy na stronie www.116111.pl,

 rozmowy online – czatu z poziomu strony www.116111.pl (zakładka „Bezpieczeństwo online”);

 telefonu dla rodziców i nauczycieli w sprawie bezpieczeństwa dzieci: 800 100 100 (pon-pt w godz.12-18, połączenie bezpłatne) oraz

 formularza kontaktowego na stronie: www.800100100.pl;

 telefon zaufania Rzecznika Praw Dziecka: 800 12 12 12 (czynny od poniedziałku do piątku, od 8:15 do 20:00);

 Nielegalne treści można zgłaszać pod adres: dyzurnet@dyzurnet.pl, za pomocą formularza dostępnego na stronie: www.dyzurnet.pl lub pod nr telefonu: 0 801615 005. dyzurnet.pl powstał w celu walki z pornografią dziecięcą w sieci, a aktualnie podstawową jego działalnością jest obsługa zgłoszeń przesyłanych przez anonimowych użytkowników Internetu, dot. potencjalnie nielegalnych treści.

Źródło: Akademia profesjonalnego nauczyciela ZTU. Cyberprzemoc i cyberuzależnienie. Bezpieczni w sieci.

Jak unikać zagrożenia i dobrze korzystać z Internetu.