„Dopalacze mogą Cię wypalić!!!”- inf. dla rodziców

 

            Dopalacze to potoczna nazwa różnego rodzaju substancji psychoaktywnych nieobjętych kontrolą prawną. Spożycie ich ma na celu wywołanie w organizmie jak najwierniejszego efektu narkotycznego substancji zdelegalizowanych. Do niedawna oficjalnie dopalacze sprzedawane były jako produkty kolekcjonerskie, nie nadające się do spożycia. Dlatego dopuszczone były do obrotu w legalnie działających sklepach. Dopalaczami mogą być nazywane związki stanowiące pochodne zakazanych substancji psychoaktywnych (np. amfetaminy) lub też preparaty ziołowe zawierające związki halucynogenne. Stopień ich szkodliwości na zdrowie i potencjału uzależniającego jest różny; wiele substancji nie zostało jeszcze pod tym względem zbadanych, co stwarza dodatkowe zagrożenie. Bezsprzecznie fałszywe jest przekonanie, że dopalacze są bezpieczną alternatywą narkotyków. Dopalacze pojawiły się w Polsce dwa lata temu, początkowo dostępne były za pośrednictwem Internetu i bezpośrednio u dilerów w klubach i dyskotekach. Od wakacji 2008 roku na terenie całej Polski powstało około 30 sklepów oferujących specyfiki w legalnej sprzedaży. W ich asortymencie znalazło się około 1500 produktów.

            Do symptomów zażywania środków wspomagających możemy zaliczyć:

• Zmiany w zachowaniu jak np.: nagła zmiana nawyków, wahania nastroju i aktywności (często naprzemiennie zmęczenie z euforią), izolowanie się od bliskich i znajomych, pojawiają się nowi „dziwni” znajomi, tajemnicze rozmowy telefoniczne i nagłe wyjścia, posługiwanie się niezrozumiałym językiem (slangiem), problemy finansowe często powodujące konflikty, wynoszenie wartościowych przedmiotów i niekorzystne zamiany rzeczy, niewytłumaczalne spóźnienia oraz późne powroty, kłamstwa, oszustwa, pomniejszanie wszelkich autorytetów, wprowadzanie relatywistycznych poglądów, bełkotliwa i niewyraźna mowa, nadmierny apetyt lub brak apetytu, spadek zainteresowania ulubionymi zajęciami.

Zmiany w wyglądzie zewnętrznym, jak np.: blada, ziemista, zmieniona cera; krosty i owrzodzenia (szczególnie w okolicy nosa); przekrwione oczy, rozszerzone lub zwężone źrenice; spadek wagi ciała; zasinienia i nakłucia (przeguby dłoni, łokci, pachwiny i okolice kostki); zaniedbanie w sferze higieny osobistej.

Objawy chorobowe, takie jak: uporczywy suchy kaszel; wysięk z nosa; osłabienia i omdlenia; wymioty, zaparcia lub rozwolnienia; częste przeziębienia i infekcje; gwałtowne zmiany; ciśnienia krwi oraz skoki temperatury ciała; nagłe pogorszenie stanu uzębienia; złe wyniki badań moczu i krwi; bóle różnych części ciała; depresja i problemy natury psychicznej.

            Na koniec przedstawimy Państwu niektóre fragmenty z wywiadu z Markiem Grondasem, psychoterapeutą  Ośrodka Leczenia Uzależnień Monar.

Dopalacze naprawdę mogą deformować rysy twarzy?

Niestety tak. To niebezpieczne substancje. Niekiedy groźniejsze od nielegalnych narkotyków. Efekty uboczne w przypadku dopalacze pojawiają się bardzo szybko, już po dwóch-trzech miesiącach. Dla porównania dodam, że w przypadku narkotyków efekty uboczne pojawiają się średnio po dwóch latach.

Trudno jest pomóc uzależnionym?

Nie jest trudno, jeśli pacjent chce pomocy. Największą trudnością w terapii jest wyrzeczenie się stanów euforii, w jakie wprowadzają dopalacze. To dla tej dawki dzikiej radości sięgają po kolejną dawkę.

Jak długo trwa terapia?

To indywidualna sprawa. Wszystko zależy od osoby i okoliczności. Zwykle wystarczą dwa tygodnie, by pacjent mógł powiedzieć, że już ma dosyć dopalaczy i że już go do nich nie ciągnie.

Jak wygląda terapia?

To przede wszystkim rozmowa. Terapeuta musi dowiedzieć się jak najwięcej o swoim pacjencie. Zrozumieć dlaczego sięga po dopalacze. Terapeuta musi sprawdzić na ile rodzina radzi sobie z problem, czy wspiera uzależnionego, czy w ogóle wie, że dzieje się coś złego. Ważne jest też określenie, że rzucając dopalacze trzeba uświadomić i zdecydować z kim zamierzamy spędzać czas, a z towarzystwa kogo jesteśmy w stanie zrezygnować.

To takie ważne?

Dopalacze ściśle wiążą się ze środowiskiem, w jakim przebywamy. Gimnazjaliści spotykają się, żeby bawić się przy dopalaczach. To staje się normą. Dlatego rzucając dopalacze trzeba często zmienić znajomych. Inaczej terapia się nie powiedzie.

źródło: portalwiedzy.onet.pl